WIE HET KLEINE NIET EERT - IS HET GROTE NIET WEERD.. kwam de witte draak mij vertellen..

 

Een poos geleden - tijdens één van mijn zoveelste sjamanistische trainingen (er zit een beetje een academicus in mij - de reden waarom  ik graag naar school ga want deze ervaring was in de Belgische  school voor sjamanisme - geweldige training btw..) - zaten we aan het hoofdstuk: chakra healing en werd ons gevraagd een sjamanistisch reisje te doen om de spirit te ontmoeten die ons bij deze heling zal bijstaan... Tijdens mijn reis verscheen onmiddellijk een witte duif en omdat ik nogal van de toeters en bellen ben - vandaar dat mijn leven vaak een rollercoaster was - was ik een beetje teleurgesteld.. ja ja ik weet het - elke spirit is waardevol.. maar toch.. maar een duif?  en toch..en toch  accepteerde ik uiteindelijk de witte duif volledig.. zoals ik het meeste accepteer in mijn leven nu - het leven is zo mysterieus en het wordt alleen maar mysterieuzer  en wonderbaarlijker als je de dingen gewoon accepteert en niet persoonlijk neemt.. als het de duif is, dan wordt het de duif! het is op zijn minst een witte! geweldig.. dat wordt mijn chakra heling spirit! - en plots verscheen een imposante witte draak en die riep 'gefopt - ik ben je spirit!' op drie verschillende manieren heeft hij het me getoond..

 

Tijdens mijn reis heb ik gevraagd of ik een heling mocht krijgen van hem - en het was de beste heling ever!

Ik magisch content natuurlijk..want drakenenergie vergezeld me al een poosje..

moraal van het verhaal?

Later heb ik de witte draak gegoogeld en 'toevallig' blijkt hij ook de spirit te zijn voor heling en chakra heling..

 

nou ja toeval? Valt je toch altijd toe door het ene? Het is  een manier  waarop de onbewogen beweger anoniem kan blijven